Zdarza się, że duchowość staje się dla nas miejscem ucieczki a nie spotkania. Staje się ona bezpiecznym azylem, w którym nie trzeba czuć, ryzykować, konfrontować się z tym, co trudne i nieuporządkowane. Wykorzystujemy ją, by unikać niechcianych uczuć, konfliktów, nie zdając sobie sprawy, że tym samym unikamy życia. Przestajemy być w kontakcie z tym, co naprawdę w nas żywe. W ten sposób tworzymy w sobie podział. Jedna część nas żyje naprawdę: reaguje, smuci się, tęskni, złości

Neurobiologia szacuje, że tylko około 5-10% wszystkich decyzji w ciągu dnia podejmowanych jest w sposób świadomy w korze przedczołowej. Pozostałe informacje wychodzą z układu limbicznego (emocjonalnego) oraz pnia mózgu ( nasze instynkty pierwotne) czyli z poza naszej świadomości. Nasze zachowania, emocje, przekonania, które są procesowane w korze przedczołowej, idą oddolnie od pnia mózgu, układu limbicznego. Czyż nie kłóci się to z tym, co mamy w głowach na ten temat? A jedna

Czy posiadanie prawa do wolności ma sens, jeśli nie mamy odwagi, by go realizować? Jeśli nasze życie toczy się w ustalonych ramach, z...

W naszym życiu często wydaje nam się ( a co niektórym zawsze), że mamy pełny wpływ na rzeczywistość – że to nasze decyzje, wybory i...