Czy mamy dostęp do własnego czucia?

Neurobiologia szacuje, że tylko około 5-10% wszystkich decyzji w ciągu dnia podejmowanych jest w sposób świadomy w korze przedczołowej.

Pozostałe informacje wychodzą z układu limbicznego (emocjonalnego) oraz pnia mózgu ( nasze instynkty pierwotne) czyli z poza naszej świadomości.

Nasze zachowania, emocje, przekonania, które są procesowane w korze przedczołowej, idą oddolnie od pnia mózgu, układu limbicznego.

Czyż nie kłóci się to z tym, co mamy w głowach na ten temat? A jednak…

To, że dzieje się to poza naszą świadomością, nie oznacza, że nie mamy do tego dostępu.

Właśnie dzięki czuciu ciała i emocji mamy dostęp do nieświadomej części siebie.

Gdy czujemy, podejmowane decyzje są spójne z naszymi potrzebami i wartościami, odzyskujemy kontakt ze sobą, nie poddajemy się systemowej opresji, temu jak powinno być, jacy powinniśmy być.

Współczesna szkoła uczy dzieci „budowy pantofelka” a nie uczy je jak rozumieć siebie, jak odbudować zaufanie do własnych uczuć i potrzeb, które zostały osłabione w kontakcie z opiekunami.

Współczesna szkoła uczy dzieci „wiedzieć”.

Ta wiedza opiera się często niestety na narzuconych schematach współczesnego świata.

Moim zdaniem emocje i ciało – to brakujące ogniwo edukacji nie tylko w szkołach ale również w życiu człowieka.

Moimi słowami, powiedziałabym, że warto powrócić do naszej prawdziwej, zapomnianej natury, byśmy mogli doświadczać szacunku i miłości do siebie samych a także prawdziwego kontaktu z samym sobą i innymi ludźmi.

Ku refleksji…

Aneta